Sunday, December 18, 2011

ေဆာင္းဦးပံုၿပင္ အပိုင္း(၁)

ေအးသည္ ။ ခိုက္ခိုက္တုန္ေနေအာင္ ခ်မ္းမိသည္ ။ ဦးေခါင္းထက္တြင္ ၿပင္ဦးလြင္ထုတ္ ၿပည္တြင္းၿဖစ္ ေခါင္းစြပ္ကေလး လည္း အၿပည့္အဝ မေႏြးေထြးေတာ့ၿပီ ။ ယိုးဒယားမွာ ဝင္တဲ့ အေအးလိွုင္းကား ၿမန္မာႏိုင္ငံ ကို အဖ်ားခတ္ေနၿပီတဲ့ ။ အဖ်ားဘဲခတ္လို ့ေတာ္ေသးပါရဲ  ့လို ့၊
အေအးလွိုင္းသာ တစ္ကယ္ ဝင္ခဲ့ရင္ ၊ ဘယ္ဆီသြားေနရမလဲ မသိလို ့။
ဘယ္ဆီသြားေနရမလဲ မသိဆိုလို ့၊ ဒီလိုမ်ိဳး ေအးတဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ ခိုလံွဳစရာ ရင္ခြင္တစ္ခု ကို အရမ္းတမ္းတ မိသည္ ။
ေဆာင္းည ကို တစ္ကိုယ္ထဲ ေလွ်ာက္လွမ္းလာရင္း ၊ ဂစ္တာေတြတီးၿပီး သီခ်င္းလိုက္ဆုိေနတဲ့ ၊ ခရစ္ယန္လူငယ္မ်ား ကို ေတြ ့ေတာ့မွ ၊ ဒီဇင္ဘာ ခရစ္စမတ္ေန ့၊ ခရစ္စမတ္ ပြဲေတာ္ ကို ေရာက္ေတာ့မွာပါလားလို ့အေတြးထဲဝင္လာတယ္ ။
ေၾသာ္...တစ္ရက္..တစ္ရက္ ၊ သမုဒၵရာဝမ္းတစ္ထြာ အတြက္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ႏွစ္ၿမဳပ္ေနခဲ့တာနဲ ့အတိတ္ေတြ ကို ေမ့ထားခဲ့တာ ၾကာေနေပါ့ လို ့၊ သက္ၿပင္းခ်မိတယ္ ။
လူတိုင္းမွာ အတိတ္ဆုိတာ ရွိၾကေပမယ့္ ၊ အမ်ားထက္ ပို နာၾကည္း ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းတဲ့ ကိုယ့္ အတိတ္ ကို အတင္းေမ့ထားခဲ့တာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ ။
စဥ္းစားရင္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္း နဲ ့၊ အလင္းဖြင့္တဲ့ လမ္းေဘး လဘက္ရည္ဆုိင္ေသးေသး ေလး ထဲမွာ ဝင္ထုိင္လိုက္မိတယ္ ။
ဆုိင္ေလးထဲမွာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို တုိးတိုးေလး ဖြင့္ထားတယ္ ။
နားေထာင္ၾကည့္မိေတာ့ ၊ ကိုယ္ အရမ္း ၾကိဳက္တဲ့ “ထူးအိမ္သင္” ရဲ ့ “ ၿမိဳ ့ၿပညမ်ား ” ဆုိတဲ့ သီခ်င္း ၿဖစ္ေနတယ္ ။ ေသာက္ဖုိ ့မွာထားတဲ့ ေကာ္ဖီ ပလိန္းေတာင္ ေဖာက္မေဖ်ာ္ၿဖစ္ေအာင္ဘဲ ...တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္သြားမိတယ္ ။
“ အိုး..ၿမိဳ ့ၿပ ညမ်ား မူးယစ္သြားခဲ့တယ္
 ရင္ခုန္သံေလးရယ္ ဆြံ ့အ ေနခဲ့
 ငါ့ ဝိညာဥ္ ရယ္... ”
စိတ္ဓါတ္တို ့သည္ လဲၿပိဳက်သြားခဲ့သည္ ။ ဇြတ္အတင္း ေမ့ ထားေသာ အတိတ္တို ့သည္ ၊ ရုပ္ရွင္ပိတ္ကား တစ္ခ်ပ္ ကို ၾကည့္ေနရသလို မ်က္လံုးထဲ ေပၚလာသည္ ။
ေဆာင္းေလညင္း ေၾကာင့္လား ၊ ခံစားခ်က္ ေၾကာင့္လား လို ့ေမးလွ်င္ မေၿဖႏိုင္ေသာ မ်က္ရည္ပူ တစ္စက္ က်လာသည္ ။
မ်က္ရည္...မ်က္ရည္
ေနာက္ထပ္ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ ထပ္နားေထာင္ၿဖစ္သည္ ။ “ ထူးအိမ္သင္ ” ပါဘဲ ။ တေစၦအနမ္း
“ ေသြးေၾကာမ်ား ရပ္တန္ ့သြားၿပီလား ၊ ငါ့ ရင္မွာ တုန္လွုပ္သြား...
 ေအးစက္တဲ့ မင္းရဲ ့လက္ေတြက ငါ့ ကိုယ္မွာ ေဆာ့ကစား...အား မင္းထြက္သြား..
 အသက္မဲ့ေနတဲ့ မင္းအၾကည့္ေတြနဲ ့ႏွလံုးသားအား ဖမ္းစားထားတယ္
 အခန္းေထာင့္ အေမွာင္ထဲက စကားေၿပာသံမ်ားလား... အား ထိတ္လန္ ့ေနဆဲ...
 စိတၱဇည ေခါင္းေလာင္းထုိးသံမ်ား ငါ့ သန္းေခါင္ယံ အိပ္မက္လား
 ေသြးစုပ္တဲ့ မင္းရဲ ့ႏွုတ္ခမ္းေတြ က အရိပ္ေတြ လို ေလလြင့္သြား.. ”
...............................
“ သူ ့နဲ ့ၿဖဴ ခ်စ္သူ ေတြ ၿဖစ္သြားၾကတယ္ ဆုိတာ က ၊ သူ ၿဖဴ ့ကို မရရင္ သူ ့ကိုယ္ သူ စာေမးပြဲ အက်ခံ မယ္ ဆုိလို ့ပါ ”
ေခ်ာက္ကနဲ ပိတ္လိုက္ေသာ ဆုိနီေဝါ့မင္း ေလး အဆံုးမွာ ၊ နာၾကည္းစရာ စကားေၿပာသံမ်ား တိတ္ဆိတ္သြားသည္ ။
“ သူငယ္ခ်င္း စိတ္မေကာင္းပါဘူး ”
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားေသာ သူငယ္ခ်င္း ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ တို ့ၾကားမွာ ၊ ဆုိနီေဝါ့မင္း ကတ္ဆက္ အနက္ေရာင္ ကေလး က ေၿပာင္ၿပေနသလို ။
တကၠသိုလ္၏ တစ္ဆိုင္ထဲေသာ ကန္တင္းဆုိင္ရွင္သည္လည္း ၊ ကြ်န္ေတာ့္ အၿဖစ္ ကို နားလည္ရွာသည္ထင္ ။ ေက်ာင္းဆင္းၿပီး ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္ေရာက္ေနတာေတာင္ ၊ သူ ့ဆုိင္ ကို မပိတ္ေသးဘဲ ေစာင့္ေပးေနရွာသည္ ။
“ မင္း..အခု ဘယ္လို ဆက္လုပ္မယ္ ၊ စိတ္ကူးသလဲ ”
သက္ၿပင္းရွည္ၾကီး တစ္ခ်က္ ခ်မိလိုက္ၿပီး
“ ေလဒီဖက္စ္ ဆုိတဲ့ အတုိင္း ၊ သူ ့ဆႏၵ ကို ဘဲ ဦးစားေပးရေတာ့မွာေပါ့ကြာ ”
“ မဟုတ္ေသးဘူးေလကြာ ၊ မင္းတို ့ႏွစ္ေယာက္ က သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ ခ်စ္သူေတြ လို ့တစ္ေက်ာင္းလံုးက သိထားၾကတာေလ ၊ စိတ္ဆုိးလို ့စိတ္ေကာက္လို ့ဆုိရင္ေတာင္ မင္းဘက္ က သြားေခ်ာ့လိုက္ပါကြာ ”
“ မရေတာ့ဘူးကြ ၊ ငါ နဲ ့သူ နဲ ့က ေတာင္ကိုရီးယား နဲ ့ေၿမာက္ကိုရီးယား လို ၿဖစ္ေနတာ ၾကာပါၿပီ ကြာ ၊ ထားပါ ၊ မင္း အခုလို ၊ လာသတင္းေပးတာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ၊ ငါတို ့လစ္ၾကရေအာင္ ၊ ဆုိင္ရွင္လဲ ပိတ္ခ်င္ေနရွာေရာေပါ့ ”
“ အင္း...မင္း ဒီကိစၥအတြက္ စိတ္ညစ္ၿပီး အရက္ေတြ အမ်ားၾကီး ေသာက္မေနနဲ ့ဦးေနာ္ ”
“ ေအး.. ”
ၿဖဴ ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့္ ၾကားမွာ ၊ နားလည္မွုေတြ ဘာလို ့ဒီေလာက္ ေဝးကြာသြားခဲ့ရတာလဲ ၊ ကြ်န္ေတာ္ အၿပင္းအထန္ စဥ္းစားခန္း ဖြင့္မိသည္ ။ အေၿဖေတာ့ ထြက္လာသည္ ။ ထိုအေၿဖ ကို ကြ်န္ေတာ္ အၿပင္းအထန္ ၿငင္းဆန္မိေသာ္လည္း ၊ ထုိအေၿဖ မွ လြဲၿပီး အၿခားအေၿဖ မရွိ ။
တကၠသိုလ္ ၏ ဒုတိယ ႏွစ္ ေက်ာင္းသား ဘဝ ေန ့ရက္မ်ားသည္ ေပ်ာ္စရာ အလြန္ေကာင္းခဲ့သည္ ။
ေၾကာင္စိုးလြင္ ၊ ေမွာင္မ်ိဳးသူ ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ စိုးသူ တို ့သံုးေယာက္သည္ ပထမ ႏွစ္ ကို ဆပ္ပလီ အတူတူ ေၿဖၿပီးမွ ဒုတိယ ႏွစ္သို ့တက္လာၾကရာ ၊ ဒုတိယႏွစ္ တြင္ သူငယ္ခ်င္း ဆုိတာထက္ ပိုေသာ ခင္မင္ၿခင္း ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္ ။ ညီအစ္ကို ရင္းေတြထက္ပင္ ပိုခ်စ္ခင္ၾကသည္ ။
ေၾကာင္စိုးလြင္ ဆုိသည္မွာ နာမည္ေၿပာင္ ၿဖစ္၍ မိန္းခေလး မ်ား ကို ဖြန္အရမ္းေၾကာင္တတ္သူ
ေမွာင္မ်ိဳးသူ ကေတာ့ ေမွာင္ ဆိုတဲ့အတိုင္း ၊ ေမွာင္လွ်င္ ပေလာင္ထင္းသူ ၿဖစ္သည္ ။
ကြ်န္ေတာ္ ေမာင္စိုးသူ တစ္ေယာက္ သာ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ အေကာင္းစားေလးရယ္ပါ
ရည္းစားမရွိၾကေသာ ကြ်န္ေတာ္ တို ့သံုးေယာက္စလံုးသည္ အလြန္ တြဲဘက္ညီၾကသည္ ။
ရန္ၿဖစ္မလား ၊ ဖဲရိုက္မလား ၊ ဖြန္မလား ၊ အရက္ေသာက္မလား အကုန္လာထားဘဲ ။
ၿဖဴ သည္ ကြ်န္ေတာ္ တုိ ့ႏွစ္ တစ္ႏွစ္ထဲ အတူ တက္လာေသာ ၊ အလွဘုရင္မ အၿဖစ္ ေရြးၿခယ္ ခံရေသာ ၊ ၿပံဳးလိုက္လွ်င္ မ်က္ခံုးေလး ပင့္တတ္ေသာ ၊ ခ်စ္စရာ အရမ္းေကာင္းသည့္ ေကာင္မေလး ၿဖစ္သည္ ။
ပထမ ႏွစ္ တုန္းက သူမ ကို ဝိုင္းၿပီး ခ်စ္ေရးဆုိၾကသူ အမ်ားၾကီး ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ၊ ၿဖဴ ဆုိေသာ ပန္းပြင့္လွလွေလးမွာ မည္သူမွ မခိုနားႏိုင္ခဲ့ၾက ၊ ခုိနားခြင့္ မေပးခဲ့ ။
အားလံုးကို ၾကိဳးရွည္ရွည္ နဲ ့လွန္ထားသလို လုပ္သည္ ။ စိတ္မရွည္ဘဲ ဇြတ္ကပ္လွ်င္ ၊ နာၿပီသာ မွတ္ေတာ့ ၊ သူမ အလွကား အဲဒီေလာက္ ၿဖစ္သည္ ။
ၿဖဴ ့ကို ၾကိဳးစားခဲ့သူမ်ားထဲတြင္ ကြ်န္ေတာ္ သည္ နံပါတ္ တစ္ ၿဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဆန္ၿပဳတ္ ေသာက္ခဲ့ရ၍ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အဆက္အသြယ္ မရွိေတာ့ ။
ကြ်န္ေတာ္ ဆုိတဲ့ေကာင္ကလည္း စိတ္ေပ်ာ့ေပမယ့္ ၊ ကိုယ့္ ကို ၿငင္းပယ္ လိုက္ၿပီဆုိလွ်င္ေတာ့ ထပ္ မလွည့္ခ်င္ေတာ့ေအာင္ စိတ္နာမိသည္ ။
ဒုတိယ ႏွစ္ ေက်ာင္းစဖြင့္ၿပီး ၊ ႏွစ္လခန္ ့အၾကာတြင္ ၊ ကြ်န္ေတာ္ တုိ ့အခန္းမွ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ မ်ား စုကာ ပုဂံသို ့ခရီးထြက္ၿဖစ္ၾကသည္ ။
သီတင္းကြ်တ္ လၿပည့္ည တြင္ ပုဂံ၌ မီးပံုပြဲတစ္ခု ၿဖင့္ ၊ ေဆာ့ကစား ေပ်ာ္ပါးရင္း အားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ၊ တည္းခုိေသာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းၾကီးမွာ လည္း ကြ်န္ေတာ္ တို ့ေက်ာင္းအဖြဲ ့မ်ား သာ ရွိသၿဖင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပင္ ။
ၿပည့္ဝ လွပေနေသာ လၾကီး ကို ထုိင္ၾကည့္ရင္း ၊ ေမွာင္မ်ိဳးသူ ဝွက္ယူလာသည့္ အရက္ပုလင္း ကို ေၾကာင္စိုးလြင္ က တစ္ခြက္စီ ထည့္ေပးသည္ ။
သေကာင့္သားရွင္ဂြမ္းဂြိ ေရာက္လာၿပီး ႏွာေခါင္းရွံဳ ့ရင္း မဲ့ၿပသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္ က ခြက္တုိက္ၿပီးသည္ ႏွင့္ တန္းေမာ့လိုက္ၾကေသာ္လည္း ၊ ကြ်န္ေတာ့္ မွာ မေသာက္ၿဖစ္ေသး ။ မီးပံုပြဲေဘးတြင္ ပါတီလုပ္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား ကုိ လွမ္းေငးၾကည့္ေနမိသည္ ။ အားလံုးသည္ လန္းဆန္း ေတာက္ပေနၾကသည္ ။ ၿဖဴ ့ကို လည္း တစ္ခ်က္ ၾကည့္ၿဖစ္သည္ ။ သူမ ပံုစံ ၾကည့္ရသည္မွာ ေနမေကာင္းေနပံုရသည္ ။ မ်က္ႏွာ သိပ္မလန္း ။
ကြ်န္ေတာ္တုိ ့သံုးေယာက္ ထုိင္ေနသည့္ ဘက္သို ့၊ မိန္းခေလး အီးစီ ရွင္ဂြမ္းဂြိ ေရာက္လာၿပီး
“ ဟဲ့...ဘာတုန္း ၊ မ်က္ႏွာၾကီးက အီးမွန္တဲ့ ရုပ္နဲ ့၊ ဘာလဲ ေသာက္ခ်င္လို ့လား ဟဲဟဲ ”
“ ေမွာင္မ်ိဳးသူ ၊ နင္ဟာေလ ေမွာင္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ဘြဲ ့ကိုေတာ့ ေရာက္ရာအရပ္မွာ အသက္နဲ ့လဲၿပီး ထိန္းတဲ့ေကာင္ ၊ ေတာ္ၿပီ ငါ မေၿပာခ်င္ေတာ့ဘူး ၊ စိုးသူ ကို လာေခၚတာ ၊ ဟဲ့..စိုးသူ ငါ နဲ ့ခဏ လိုက္ခဲ့စမ္းပါ ၊ နင္ ့ကို ေၿပာစရာ ရွိလို ့”
“ ဟိတ္ဟိတ္..ဘာလဲ ၊ ငါတို ့သူငယ္ခ်င္းၾကီး ကို ေမွာင္ထဲေခၚၿပီး ဗရုတ္ေတာ့ မက် နဲ ့ေနာ္ ၊ သူ က ခံမွာ မဟုတ္ဘူး ၊ ဟီးဟီး ”
“ ေသပါ့လား ၊ လာဟဲ့..စိုးသူ ရဲ ့၊ ၿပီးရင္ နင့္ေကာင္ေတြ လဲ ၿပန္ေၿပာလို ့ရတယ္ ၊ ငါေၿပာမွာ က သတင္းေကာင္း ဟဲ့ ”
ကြ်န္ေတာ္ လည္း ရွင္ဂြမ္းဂြိ ေခၚရာ ေနာက္သို ့လိုက္သြားေတာ့ ၊ တည္းခုိေဆာင္မ်ား ဘက္ သို ့ေရာက္ၿဖစ္သြားသည္ ။
“ ကဲ..မယ္မင္းၾကီးမ ၊ ေၿပာစရာ ရွိတယ္ ဆုိတာ ဘာတုန္း ၊ ေၿပာေတာ္မူ ”
“ နင္ ့အတြက္ သတင္းေကာင္းပါဟဲ့ ၊ ဟိုဟာေလ...နင္ ၿဖဴ ့ကို ဘယ္လို သေဘာထားလဲ ၊ အဲဒါ ေၿပာၿပစမ္းပါ ”
“ ဟင္...နင္ ေၿပာစရာ ရွိတယ္ ဆုိတာ ဒါဘဲလား ၊ ဒါဆို ငါ အရက္ဘဲ သြားေသာက္ေတာ့မယ္ ဟာ ၊ ငါ့မွာ အဲ့ကိစၥအတြက္ ေၿပာစရာ စကားမရွိဘူး ”
“ မင္းသားရယ္ ၊ စကားကို ဆံုးေအာင္ နားေထာင္ပါဦး ၊ နင္ ၿဖဴ ့ကို ခ်စ္ေနေသးလား ဟင္ ၊ ငါေၿပာခ်င္တာက ဟာ ၊ နင္ ၿဖဴ ့ကို တစ္ကယ္အတည္ၾကံခဲ့တာလား ”
“ ေနစမ္းပါဦး ၊ နင္ နဲ ့ဘာဆုိင္လို ့၊ ငါ့ ကို ဒါေတြ လာေမးေနတာလဲ ၊ ဟိုကၿဖင့္ ၊ အစားအေသာက္ေတာင္ မပ်က္ဘူး ”
“ ဒီလိုဟဲ့ ၊ ငါ ့ကို ၿဖဴ က ေၿပာတယ္ ၊ နင္ သာ ၿဖဴ ့ကို အတည္ ဆုိရင္ ၿဖဴ ့အေနနဲ ့လက္မခံႏိုင္စရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး တဲ့ ၊ သိၿပီလား ”
“ ဟင္..နင္ ဘာေၿပာလိုက္တယ္ ၊ ရွင္ဂြမ္းဂြိ ငါ့ကို ၿပန္ေၿပာၿပစမ္းပါ ”
“ ဟင္း..အခုမွ ၊ ၿဖဴ က သူ ့ကို နင္ၿပန္ဝိုက္ရင္ လက္ခံမယ္တဲ့  ေဟ့ ”
“ အဲဒါ သူ ေၿပာခိုင္းတာလား ၊ တစ္ကယ္လား ”
“ ေအးေပါ့ဟဲ့ ၊ အလကားေန..ငါက ေလွ်ာက္ေၿပာပါ့မလား ”
ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ထဲ ဘယ္လို ေပ်ာ္လို ့ေပ်ာ္မွန္းမသိ ဝမ္းသာမိသြားသည္ ။ ဟုတ္သည္ ။ ၿဖဴ ့ကို ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းခ်စ္ခဲ့သည္ မွာ အမွန္ ။ သူမ အနားတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနသည္ ကို ၾကည့္ရတာ တစ္ေၾကာင္း ၊ ကြ်န္ေတာ့္ ပရိုပို ့စ္ ကို အင္းမလုပ္ အဲမလုပ္ ေနသည္ မွာ တစ္ေၾကာင္း ၊ မုန္းခ်င္သလို ၿဖစ္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆုတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ၊ သူမ ကို ခ်စ္ေနေသးေၾကာင္း ၊ ယခုမွ ၿပန္သိရသည္ ။ သို ့ေသာ္လည္း ေယာက်္ားတုိ ့သိကၡာ ၊ မာန ဆုိတာ က ရွိေနေသး၍ ခပ္တည္တည္ ၿဖင့္ ဟန္ၿပန္လုပ္ရသည္ ။
“ သူ ့မွာ ေရြးၿခယ္စရာေတြ ဒီေလာက္ အမ်ားၾကီး ရွိေနတာဟာ ၊ ငါ့ လို ေကာင္ ကို ဒီလို ေၿပာပါ့မလား ”
“ ကဲ..ယံုတာ မယံုတာ ေတာ့ နင့္အပိုင္းဘဲ ၊ ငါကေတာ့ ငါ့တာဝန္ေက်ၿပီ ၊ ဒါဘဲ လစ္ၿပီ ”
“ ဟဲ့ဟဲ့..ေနပါဦးဟဲ့ ၊ ဟီး..နင္ကလဲ ၊ ငါ ေက်းဇူးမေမ့ပါဘူးဟာ ၊ ဒီအေၾကာင္း အတြက္ တုိ ့ေက်ာင္းၿပန္ေရာက္တဲ့အခါ ရွယ္ၿပဳစုမယ္ ၊ ေနာက္ၿပီး ၿဖဴ ့ကို ေၿပာလုိက္ပါဟာ ၊ သူ အေဆာင္ ကို ၿပန္ေရာက္မွ ငါ သူ ့ဆီ လာခဲ့ေတာ့မယ္လို ့၊ ေနာ္..အဲဒီလို ေၿပာေပးပါေနာ္ ”
“ ဟုတ္ပါၿပီ မင္းသားရယ္ ၊ အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးမ ၿပန္ၿပီး သြားကစားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္ ”
“ ေအးေအး.. တစ္ကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဟာ ”
ေၾကာင္စိုးလြင္ ႏွင့္ ေမွာင္မ်ိဳးသူ ဆီ ၿပန္ေရာက္ေတာ့ ၊ မ်က္ႏွာကား ထိန္းမရ ၊ စိတ္အေပ်ာ္ေတြ သည္ မ်က္ႏွာတြင္ ေရာင္ၿပန္ဟပ္ေနသည္ ထင္သည္ ။
“ ေဟ့ေကာင္ ၊ ဘာမွိုေတြ ရလာသလဲ ၊ ေၿပာစမ္းပါဦး ”
“ ဟုတ္ပ ၊ မ်က္ႏွာၾကီး ကို ၿဖီးေနတာဘဲ ”
“ ဒီလိုကြ... ”
ကြ်န္ေတာ္ ၾကားခဲ့ရသည္ မ်ားကို ၿပန္ေၿပာၿပလိုက္ေတာ့ ၊ သူရို ့ႏွစ္ေယာက္ပါ ေပ်ာ္သြားၾကၿပီး ၊ ထုိည က အရက္ေသာက္ၿဖစ္ၾကၿခင္း သည္ ကြ်န္ေတာ့္ အတြက္ ဂုဏ္ၿပဳပြဲ ၿဖစ္သြားခဲ့သည္ ။
ပုဂံမွ ၿပန္လာအၿပီး ၊ လူစု ခြဲၾကေတာ့ ၊ ၿဖဴ ့အနား ကို ကပ္ၿပီး “ ညေနၾက ၊ ငါ နင့္အေဆာင္ လာခဲ့မယ္ေနာ္ ” ဟု ေၿပာလိုက္ေတာ့ ၊ သူမ လွပစြာ ၿပံဳးလိုက္ၿပီး ၊ ေခါင္းညိတ္ ၿပခဲ့သည္ ။ သူမ အၿပံဳးကို ၿမင္လိုက္ရေသာ ကြ်န္ေတာ္ သည္ အသက္ရွဴရန္ ခဏေမ့သြားမိသည္ ။ လွလြန္းလိုက္ေလၿခင္း ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ထဲတြင္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ၊ တစ္ခုခု ကို ေၾကာက္မိလာသလိုလို ႏွင့္ ၊ ၾကက္သီး ထသလိုလို...
*********************

No comments:

Post a Comment